Jak sobie radzić z osobą chorą psychicznie: wyznaczanie granic

Kiedy ktoś, kogo kochasz, zachoruje na chorobę psychiczną i odmówi pomocy, możesz doświadczyć wielu emocji. Część z nich przyjdzie od razu; niektóre z nich przyjdą powoli. Jednym z najbardziej zaskakujących jest smutek.

Komuś, kto się z tym nie zmierzył, może być trudno zrozumieć, w jaki sposób można zasmucić żywą osobę. Najgorsze w chorobie psychicznej jest to, że zmienia się sama osoba. Często jest to stopniowa zmiana, od zdrowego do chorego, ale one się zmieniają. Ponieważ choroba psychiczna ich trzyma, jak w przypadku schizofrenii, demencji i wielu innych chorób psychicznych, które ściskają tych, których kochamy, osoba staje się coraz bardziej chora. W przeciwieństwie do innych chorób, ich osobowość zmienia się, mogą stać się paranoikami, a nawet niestabilnymi. W jednej chwili rozmawiasz z osobą, którą kiedyś znałeś; następnym, widzisz ich krzyczących na ciebie i nie rozpoznajesz osoby przed tobą, co może się zdarzyć z dnia na dzień, a nawet z chwili na chwilę. Niestety jako ukochana osoba musimy nauczyć się radzić sobie z tą nową zmianą. Musimy opłakiwać stratę, której doświadczamy, i zacząć wyznaczać nowe granice.

Skonfiguruj granice

Wyznaczanie granic nie oznacza całkowitego odrzucenia. To znaczy, że ograniczam ich wpływ na moje życie, co jest chyba najtrudniejszą częścią tego rodzaju żalu, bo to, gdzie powinny być granice, jest inne dla każdego człowieka. Chory może z niektórymi ludźmi radzić sobie lepiej niż inni. A różni ludzie łatwiej niż inni radzą sobie z kimś chorym psychicznie.

Jedna książka, którą gorąco polecam, nosi tytuł Granic. Uczy, jak wyznaczać zdrowe granice. To nie jest podłe ani bez serca. To samoobrona, miłość do siebie, szacunek dla siebie. Często jest to również lepsze i zdrowsze dla chorego.

Jedno pytanie, które należy sobie zadać podczas ustalania granic, tak ta osoba cię wykorzystuje. Jeśli cię wykorzystają, musisz nauczyć się mówić „nie”. Dopóki nie nauczysz się mówić nie, będą nadal cię wykorzystywać. Możesz czuć, że ponosisz odpowiedzialność wobec tej osoby; Prawda jest taka, że ​​jeśli są dorosłe, nawet jeśli są Twoimi dziećmi, nie masz obowiązku być na ich zawołanie. W niektórych przypadkach powiedzenie „nie” oznacza okazywanie większej miłości tej osobie, szczególnie w przypadkach umożliwiania.

Ponadto, kiedy stawiamy granice wobec naszych bliskich, pozwala nam to im lepiej pomagać, ponieważ nasze emocje nie są wysokie, a cierpliwość nie jest stracona.

Czy jesteś Enablerem?

Musisz też być ze sobą szczery. Jednym z najtrudniejszych pytań, jakie musi sobie zadać, zwłaszcza jako rodzic, jest to, czy pomagam tej osobie. Wielu rodziców dorosłych chorych psychicznie dzieci uważa, że ​​potrzebują opieki nad tą osobą, nawet jeśli jest ona w stanie o siebie zadbać. Wyznaczając granice, sprawiasz, że biorą odpowiedzialność za siebie i swoje działania. Uczy ich również, jak stać się bardziej niezależnymi.

Znajomi, rodzeństwo itp. Również mogą to zrobić. Czy pozwalasz im pogorszyć się niż choroba i uniemożliwiasz im uzyskanie pomocy, której potrzebują, którą należy bardzo dokładnie ocenić, ponieważ łatwo jest usprawiedliwić swoje powody, dla których interweniujesz lub pomagasz tej osobie. Często mamy dobre intencje z katastrofalnymi skutkami.

Czy to toksyczny związek

Kolejna rzecz, którą musisz sobie zadać; czy to toksyczny związek? Toksyczny związek oznacza każdy związek, w którym jesteś maltretowany psychicznie, słownie lub fizycznie, co jest najtrudniejszą granicą, ponieważ dla swojej ochrony musisz zdystansować się od sprawcy. Trudno jest zdystansować się od kogoś, kogo kochamy. Często chcemy być męczennikami, aby pomóc drugiej osobie, ale nie możemy tego zrobić kosztem siebie. Nie ryzykowanie dobrego samopoczucia emocjonalnego nie jest egoistyczną taktyką.

Kiedy pozwalamy innym na wykorzystywanie nas, nie jesteśmy w stanie pomóc tym wokół nas, którzy jej potrzebują. Możesz pozwolić sobie na wykorzystywanie przez tę osobę kosztem pomocy innym ludziom, takim jak twoje dzieci, lub jeśli ta osoba jest twoim dzieckiem, twoim innym dzieciom. Może się okazać, że koncentrujesz się na chorym dziecku; zaniedbujesz innych. Możesz także zaniedbać swoje małżeństwo.

Kiedy dana osoba jest toksyczna w twoim życiu, być może będziesz musiał zdecydować, kiedy nie ma jej już w twoim życiu. Twoje serce pęknie, to normalne, ale chronisz nie tylko siebie, ale i innych wokół siebie. Odcinając toksyczne związki, pozwala rozkwitnąć innym związkom.

Pozwól sobie na smutek

Kiedy już ustalisz granice, daj sobie czas na płacz. Jedyną rzeczą, o której musisz pamiętać, jest to, że kogoś tracisz. Może są fizycznie obecni w twoim życiu, ale mentalnie osoba, którą kiedyś kochałeś, odeszła. Pozwól sobie opłakiwać. Pamiętaj o dobrych czasach, ale wiedz, że te dobre czasy nie były z tą osobą. To była zdrowa wersja tej osoby. Możesz mieć nadzieję, że je odzyskasz, ale bądź realistą. W większości przypadków, chyba że osoba ta nie zwróci się o pomoc medyczną, nigdy nie wróci. Mogą mieć chwile, w których radzą sobie lepiej niż kiedyś, ale spodziewają się, że sytuacja może się szybko zmienić.

Choroba psychiczna to straszny zestaw chorób. Nie ma wystarczającej wiedzy o ludzkim mózgu, aby wyleczyć takie choroby. Chociaż nie odbiera życia, odbiera jakość życia. Może wpływać na otoczenie chorego bardziej niż jakikolwiek inny rodzaj choroby. Bądź ze sobą szczery, bądź realistą, stawiaj granice i pozwól sobie na smutek.