Aktywatory narcyza

Kto umożliwia narcyzowi?

Narcyzm nie istnieje w próżni. Nie może. Dlatego zawsze istnieją możliwości. Enablery to ludzie, którzy wspierają narcyza, bronią narcyza, walczą o narcyza, ludzie, których narcyzm rekrutuje po ich stronie. Te osoby są zwykle nazywane „latające małpy, ”ale są też inne typy czynników umożliwiających.

Są to ludzie, którzy mogą nie zgadzać się z narcyzem lub go bronić, ale którzy pozwalają narcyzmowi znosić jego zachowanie, ratując go lub ratując przed katastrofami, które udało im się stworzyć. Są to ludzie, którzy mówią na przykład: „To twoja matka, musisz jej wybaczyć” lub „Jak możesz porzucić męża, skoro wiesz, że ma problemy?” albo „Oddaję się twojej siostrze, aby zachować spokój”.

Dlaczego ludzie umożliwiają narcyzom?

Ci ludzie zwykle nie mają złośliwego motywu. Podobnie jak latające małpy, często myślą, że pomagają. Oni nie są. Wzmacniają zachowanie narcyza i pogarszają problem. Im bardziej zachowanie narcyza działa na nich, tym bardziej będą to robić. To jest jak dziecko wpadające w złość. Jeśli napad złości zostanie poddany, zostanie powtórzony. Jeśli jest powtarzane i poddawane dostatecznie często, staje się wzorcem zachowania i ostatecznie dziecko nie zna innej drogi reakcji. Po prostu robią to, czego ich nauczono, że zadziała. To, czego ich nauczono, poprzez dorozumianą zgodę, jest dozwolone, a nawet oczekiwane.

Enablery pomagają stworzyć problem

Jeśli jeden z małżonków bije drugiego, a zaatakowany małżonek nie opuszcza związku ani nie dzwoni na policję, uczą napastnika, że ​​takie zachowanie jest dopuszczalne, ponieważ nie pociągnęło za sobą żadnych konsekwencji. To zachowanie prawdopodobnie się powtórzy. Dlaczego by tak nie było? Jeśli co roku ciocia Nettie przeżywa załamanie podczas świątecznej kolacji, która psuje wszystkim wakacje, ale co roku jest nadal zapraszana, mówi się jej, że takie zachowanie jest dozwolone. Jasne, ludzie mogą się denerwować i narzekać, ale to nie ma znaczenia dla narcyza. Często pragną chaosu, ponieważ pomaga im to poczuć się uznanymi i żywymi. Nic się nie dzieje, aby narcyz zachowywał się w ten sposób. Nic z tego powodu nie tracą i nadal otrzymują uwagę, której szukają. Nie ma żadnych konsekwencji. To umożliwia narcyzowi, niezależnie od tego, czy ludzie w to wierzą, czy nie. Jeśli za każdym razem, gdy rysujesz linię, przekraczają ją, a ty po prostu rysujesz więcej linii, w końcu zdadzą sobie sprawę, że te linie nic nie znaczą i po prostu idą dalej. Wkrótce znajdziesz się w środku, nie mając dokąd pójść.

Pomoc i podżeganie do narcyzmu

Słyszymy to cały czas: „Nie mogę po prostu odwrócić się od męża, córki, siostry lub mamy”. Słuszne pytanie do nich brzmiałoby: „Dlaczego nie?” Nie ma powodu, aby znosić obelżywe zachowanie kogokolwiek. Zawsze. Jedynym powodem, dla którego ludzie znoszą obraźliwe zachowania, jest to, że zostali uwarunkowani, aby wierzyć, że takie zachowanie jest w porządku. Nie jest. Nie ma nigdzie stwierdzenia, że ​​musisz kontynuować związki, gdy są toksyczne i agresywne.

Możesz wierzyć, że udowadniasz coś narcyzowi, pozostając w związku. Cóż Ty jesteś. Udowadniasz, że mogą cię traktować tak, jak chcą, a ty to zniesiesz, ponieważ ich dobre samopoczucie jest dla ciebie ważniejsze niż twoje własne. Mówisz im, że nie muszą cię lepiej traktować, ponieważ nie wierzysz, że na to zasługujesz. To jest niezdrowe i toksyczne. Dokładnie to też chcą usłyszeć. Narcyz chce, abyś podpalił się, aby był ciepły. Są bezdennymi dołami w potrzebie i nic, co im zrobisz, nie dasz ani nie pokażesz, nigdy nie wystarczy.

W bardzo realny sposób są jak wampiry. Nie są w stanie utrzymać się ani zaspokoić własnych potrzeb i muszą unikać innych ludzi. Mechanizm, którego używają w tym celu, jest zwykle nadużycie. Przyzwolenie na to w swoim życiu uczy narcyza, że ​​takie zachowanie jest w porządku. Co więcej, sam tego uczysz. To sprawia, że ​​o wiele łatwiej jest to znosić.

Pomaganie narcyzowi: co otrzymasz w zamian?

W relacjach z narcyzami występuje duża ilość poczucia winy. Ludzie powiedzą: „Tak, ale jeśli nie zajmę się narcyzem, kto to zrobi?” Cóż, może to zabrzmieć trochę szorstko, ale to ich problem. Relacja z narcyzem jest jak relacja z niemowlęciem: jest całkowicie i całkowicie jednostronna. Rodzic jest tym, który poświęca całą miłość, czas i uwagę, podczas gdy niemowlę po prostu potrzebuje, bez odwzajemniania się, bez zrozumienia, czy nawet uznania uczuć rodzica, a nawet rodzica jako osoby.

To jak przykład, którego często używamy w odniesieniu do dziecka, które wrzeszczy i krzyczy. Matka jest chora, ma gorączkę, jest wyczerpana i szlocha, bo nie daje sobie rady. Czy dziecko ma z tego powodu litość? Nie, oczywiście nie. Nie są w stanie zrozumieć sytuacji. Dziecko po prostu wie, że czegoś potrzebuje i nie może tego dostać samodzielnie. To jest dynamika, którą widzimy w narcystycznych związkach.

Różnica polega na tym, że niemowlęta dorastają. W końcu będą postrzegać swoich rodziców jako oddzielne, indywidualne osoby z własnymi potrzebami, pragnieniami i uczuciami. Stają się całymi, odrębnymi jednostkami, które potrafią zadbać o siebie i zaspokajać własne potrzeby. W końcu odwzajemnią miłość do rodzica. Z jakiegoś powodu tak się nie dzieje w przypadku narcyzów. Narcyzi pozostają w tym infantylnym stanie na zawsze, po prostu potrzebując i potrzebując i potrzebując, biorąc i biorąc i biorąc, bez zrozumienia innych ludzi jako ludzi. Zabiorą wszystko, jeśli im na to pozwolisz, i jak niemowlę, nigdy nie przestaną o tobie myśleć.

Tworzenie granic z narcyzem

W tym miejscu pojawiają się granice. Granice to linie, które rysujemy, gdy mówimy: „Jeśli przekroczysz tę linię, jeśli zrobisz to, nie będę już więcej postępował w tej sytuacji”. Granice oczywiście nie działają z dziećmi, ale mogą pracować z narcyzami, ponieważ narcyzy nie są dziećmi. Są w stanie zmienić swoje zachowanie, gdy są odpowiednio zmotywowani i znają różnicę między dobrem a złem. Wiedzą, jakie są konsekwencje.

Przykładami granic mogą być:

• Jeśli mnie uderzysz, dzwonię na policję.
• Jeśli nie szanujesz moich dzieci, nie pozostanę dłużej w tym związku.
• Jeśli nadal będziesz mnie przeklinać, kończę tę rozmowę.
• Jeśli się nie uspokoisz, będziesz musiał wyjść.

Granice powinny jasno określać, co jest niedozwolone i jakie będą konsekwencje, jeśli granica nie będzie przestrzegana. Ludzie, którzy umożliwiają narcyzom, na ogół nie mają wyraźnych granic. Konsekwencje nie są przestrzegane, gdy narcyz przekracza granicę. To uczy narcyza, że ​​granice danej osoby nic nie znaczą, a co za tym idzie, narcyz nie musi ich szanować.

Dla narcyza granice mogą być trudne, ponieważ jak uparte, zbuntowane dziecko, przekroczy każdą linię, którą narysujesz na piasku, aby to zrobić. Więc nie mów rzeczy, których nie masz na myśli. Jeśli powiesz, że zakończysz rozmowę, jeśli przeklinają cię jeszcze raz, zrób to. Wtedy zobaczą, że mówisz poważnie. To pozostawia im wybór: jeśli chcą szanować Twoje granice, rozmowa będzie kontynuowana. Jeśli nie, to nie będzie. W ten sposób przestajesz umożliwiać zaburzenie, które kontroluje - i rujnuje - życie wszystkich. Nie pozwoliłbyś dwulatkowi kontrolować całej rodziny. To śmieszne. Więc nie pozwól dorosłemu narcyzowi. Stań na swoim, wyznacz swoje granice i trzymaj się ich.

Kiedy ktoś, kogo kochasz, kocha narcyza

A co jeśli bodźcem nie jesteś ty? A co, jeśli to ktoś inny i nie będą cię słuchać, gdy będziesz próbować powiedzieć im, że ich zachowanie jest szkodliwe i w rzeczywistości jest przyczyną problemu? Może to być trudna sytuacja, ponieważ osoby, które pomagają narcyzom, często żyją w tak samo fikcyjnej rzeczywistości, jak narcyz, jeśli o to chodzi. Wiele razy mówimy o długoterminowym bodźcu, więc wzór jest często bardzo głęboki i bardzo ugruntowany. Prawdopodobnie nie uda ci się połączyć z tą osobą. Cała ich tożsamość może być związana z „pomaganiem” narcyzowi i jeśli ten wzorzec się nie utrzyma, grozi im takie samo emocjonalne niebezpieczeństwo jak narcyzm. Prawdopodobnie są uwikłani w narcyza, co oznacza, że ​​granice międzyludzkie są tak słabe, że nie potrafią powiedzieć, gdzie narcyz zaczyna, a gdzie się kończy. Mogą bronić narcyza, złościć się lub po prostu zaprzeczać wszystkiemu. Często słyszymy: „Robię, co w mojej mocy!” lub „To nie ja, to narcyz!” Są to narcystyczne stwierdzenia same w sobie, wypowiedziane przez ludzi, którzy tak naprawdę nie chcą brać odpowiedzialności za to, co robią lub je zmieniać. Wiesz już, co to oznacza. Oznacza to, że nie ma sensu nawet zawracać sobie głowy.

„Brak kontaktu” dla narcyzów i ich zwolenników

Brak kontaktu jest nadal i zawsze będzie najlepszą strategią radzenia sobie z narcyzami i ich aktywatorami. Znowu narcyzm nie może istnieć w próżni. Tam są zawsze ułatwienia. Po zidentyfikowaniu powinni podlegać tym samym zasadom co narcyz. Jeśli to nie jest kontakt, to jest. To smutne, że może to skutkować brakiem kontaktu z ludźmi, których kochasz, ale nie chronią cię i w rzeczywistości umożliwiają narcyzowi wykorzystywanie ciebie i innych, więc to od Ciebie zależy, czy uważasz, że zasługujesz na coś lepszego, czy nie. Miejmy nadzieję, że myślisz, że tak.