W trosce o pogrążonego w żałobie przyjaciela: zalecenia i ostrzeżenia z pierwszej ręki empaty

Wszyscy doświadczamy straty w naszym własnym czasie.

Wielu z nas było po obu stronach żalu - albo bezpośrednio, przez utratę ukochanego członka rodziny lub przyjaciela, albo pośrednio, przez przyjaciela, który stracił kogoś ważnego. Kiedy jest bezpośrednia, potrzebujemy współczucia innych, ale jak możemy okazywać współczucie w scenariuszu pośrednim? Co można powiedzieć lub zrobić, aby złagodzić cierpienie osoby pogrążonej w żałobie lub przynajmniej nie dodać do niego? Ten artykuł jest właśnie o tym.

Bądź sobą, ale nie oczekuj, że pozostaną takie same.

Strata może zmienić osobę w sposób, który nie jest łatwy do rozpoznania lub wyjaśnienia. Zakres zmiany będzie zależał od indywidualnej sytuacji. Osoba przechodząca przez to może wyczuwać zmiany w sobie, ale może nie być w stanie ich opisać lub nie być w stanie dobrze zakomunikować swoich nowych potrzeb. Być może zmiany będą trwałe lub mogą ustąpić, gdy smutek będzie miał czas na przetworzenie. To zajmie trochę czasu, zanim stanie się to jasne, zarówno dla twojego przyjaciela, jak i dla ciebie. Nawet jeśli osoba, którą stracił twój przyjaciel, nie była bardzo bliskim związkiem lub była skomplikowana, to nadal obowiązuje.

Ale to nie znaczy ty potrzebuje zmiany. Wręcz przeciwnie, im stabilniej możesz pozostać, będąc jednocześnie wrażliwym i współczującym, tym bardziej będziesz czuł się komfortowo. Każdy traktuje śmierć na różne sposoby - niektórzy będą chcieli przywołać wspomnienia osoby, którą stracili, podczas gdy inni woleliby nie rozmawiać i nie przetwarzać samodzielnie. Może to zająć trochę intuicji, aby się tego dowiedzieć, ale tak czy inaczej nie będzie wymagał radykalnych zmian w tobie, chyba że w przeszłości często polegałeś na nich, aby uzyskać wsparcie. W takim przypadku charakter relacji nieco się zmieni. Będą cię teraz potrzebować, więc w międzyczasie najlepiej będzie udać się do kogoś innego po własne wsparcie.

Słuchaj, ale nie mów dużo, dopóki nie poczujesz emocji przyjaciela.

Większość z nas nie wie, że nie wolno mówić: „Wiem dokładnie, jak się czujesz” lub odnosić coś w naszym życiu do straty, przed którą stoi ktoś inny. Ale jest wiele rzeczy, które ludzie mówią, które mogą być podobne do tych stwierdzeń. Nawet coś w stylu: „Masz takie szczęście, że masz tak wspierających ludzi, którzy pomagają ci przez ten czas! Twój szef był miły, że dał ci dodatkowy tydzień wolnego. Nawet jeśli to prawda, nie odbiera to tego, czego dana osoba doświadcza. Wszyscy napotykamy pewne ograniczenia w naszym życiu, a to jest do niczego. Nikt tak naprawdę nie chce wracać do pracy za biurkiem po kluczowym i smutnym wydarzeniu w ich życiu - wiele mówi o świecie, w którym żyjemy, o tym, że wyrozumiali, hojni pracodawcy są tak rzadcy, że uważa się ich za „szczęśliwych”. mieć jeden.

Należy pamiętać, że żal to proces. Nie kończy się to, gdy ktoś zostaje pochowany lub poddany kremacji. Nie kończy się to na uregulowaniu ich spraw, zamknięciu rachunków bankowych, opróżnieniu i sprzedaży domu. Nie kończy się, gdy rutyna osoby pogrążonej w żałobie zostaje przywrócona. Pod wieloma względami życie po pożegnaniu może być o wiele gorsze - konieczność powrotu do codziennej harówki, do small talk, do przyziemnych obowiązków, kiedy wszystko, co czujemy, jest pustką, a wszystkie te skomplikowane emocje łączą się w jedno: depresja. Być może nie każdy przez to przejdzie, ale ważne jest, aby być przygotowanym na opiekę nad kimś, kto jest. Nie zakładaj z góry, gdzie znajduje się twój przyjaciel w procesie żałoby i skali emocjonalnej, ale traktuj go z najwyższą ostrożnością.

Słuchaj, kiedy znajomy opowiada Ci o tym, przez co przechodzi, i zadawaj pytania. Nie zakładaj z góry, jak się czują, ani nie mów niczego, co mogłoby sugerować, że powinni postępować inaczej. Jeśli nie wiesz, co powiedzieć, przyznaj się do tego swobodnie i autentycznie lub nic nie mów.

Rozmawiaj o zwykłych rzeczach, ale przez chwilę staraj się nie narzekać.

To nieuniknione, że życie toczy się dalej. Niektórzy w obliczu straty nie będą tego chcieli, podczas gdy inni mogą poczuć pewną ulgę, wracając do rutyny. Niektórzy mogą czuć się uwięzieni w rutynie, bardziej niż wcześniej, mając nowy powód, by nadać swojemu życiu sens. Żyć swoim celem, zanim skończy się czas. Żal może zainspirować wiele głębszych myśli; nie każdy chce tam pojechać, i znowu możesz użyć swojej intuicji, aby dowiedzieć się, do której kategorii należy twój przyjaciel. Jeśli wydaje się, że jest na to otwarty, wróć do rozmowy o rzeczach, o których zwykle rozmawiałeś, zanim cokolwiek się wydarzyło.

Jedynym zastrzeżeniem jest to, że może być lepiej, jeśli przez chwilę przestaniesz narzekać lub narzekać. Wracamy do punktu, w którym twój przyjaciel się zmienia - na chwilę ty nie musisz się zmieniać, natura twojej przyjaźni może się zmienić. Jeśli zwykle polegasz na swoim przyjacielu, jeśli chodzi o wsparcie i wskazówki, być może będziesz musiał przejść od polegania na przyjacielu w celu zapewnienia wsparcia i zachowania skarg lub poważniejszych problemów dla kogoś, kto ma mniej na swoich mentalnych i emocjonalnych płytach.

Bądź rozważny, ale nie martw się, gdy powiesz właściwą rzecz.

Trudno jest być tam dla kogoś, kto jest w żałobie. Mogą być bardziej wrażliwi i często możesz mieć wrażenie, że nie robisz dla nich wystarczająco dużo lub nie robisz właściwych rzeczy. Ważniejsze jest, aby nie robić złych rzeczy, niż robić wszystko dokładnie dobrze. Traktuj swojego przyjaciela z wrażliwością i pozwól mu pokazać ci poprzez swoje czyny lub to, co mówią, jak bardzo Cię potrzebuje. Będzie to bardziej naturalne dla ludzi, którzy mają tendencję do słuchania, ale każdy może z tym walczyć. Nie często uczono nas, jak zadowalać się bólem i milczeniem. Czujemy presję, aby być szczęśliwymi bez względu na sytuację, by zatuszować „niezręczną” ciszę paplaniną.

Czasami najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla kogoś, kto cierpi, jest zostawienie go w spokoju. Jest to o wiele bardziej pocieszające niż bezmyślna paplanina. Jeśli naprawdę nie wiesz, co powiedzieć, najlepiej powiadom tę osobę, że jesteś przy niej i się wycofaj. Jeśli czują się swobodnie, zwracając się do ciebie lub czują, że w ogóle jesteś w stanie się z nimi skontaktować, poproszą cię o pomoc. Jeśli dobrze znasz tę osobę, możesz zgłosić się na ochotnika do zrobienia dla niej pewnych rzeczy - na przykład, jeśli wiesz, że lubi jakieś miejsce na lunch, zaproponuj, że pewnego dnia pójdzie tam po jedzenie. Jeśli nie znasz dobrze tej osoby, nie skontaktowała się z tobą i nie reaguje na twoje drobne gesty przyjaźni, zostaw ją. Nikt nie chce być uratowany ani czuć, że cokolwiek jest na niego narzucane.

Weź pod uwagę ich potrzeby i granice, ale nie kosztem własnych.

Jeśli twój przyjaciel drastycznie się zmienił przez swoje doświadczenie, może się okazać, że oboje nie zazębiają się tak dobrze, jak robiliście to w przeszłości. Może się okazać, że wolisz inne działania, inaczej myślisz o konfliktach i problemach oraz inaczej ustalasz priorytety. Ważne jest, aby spojrzeć na to raczej jako część zmian, przez które przechodzi twój przyjaciel i część jego procesu żałoby, niż postrzegać to jako coś złego. Oboje będziecie się zmieniać przez całe życie, aw niektórych przypadkach może to być stopniowe, aw innych nagłe. Może to sprawić, że będziesz się zastanawiać, co się stało lub co zrobiłeś, ale w wielu przypadkach może to wcale nie być związane z tobą osobiście.

Nie czekaj na kogoś, zwłaszcza jeśli z góry powie ci, żebyś nie czekał, ani nie wyrazi, że nie będzie w stanie planować z tobą. Strata twojego przyjaciela może również oznaczać stratę dla ciebie - utratę osoby, z którą kiedyś spędzałeś czas, osłabienie lub brak pewnych cech, które kiedyś przynosiły ci pocieszenie. Najlepiej jest przyznać się do tego po cichu, ponieważ ujawnienie tego na głos może wydawać się wywieranie presji na drugą osobę, aby stała się kimś, kim już nie jest. Ludzie rosną i zmieniają się, a wiele relacji się kończy, ponieważ ludzie nie rozwijają się i nie zmieniają razem. To, czy będziecie wzrastać razem, znowu jest czymś, co z czasem staje się bardziej widoczne. Nie myśl, że musisz zatrzasnąć jakieś drzwi, ale też nie unoś się ciągle wokół drzwi, które są tylko lekko uchylone.

Pozostań aktywny we własnych interesach i innych związkach. Zbytnie martwienie się o inną osobę do tego stopnia, że ​​ogólne zadowolenie zależy od jej osoby, jest współzależnością. Ostatnią rzeczą, od której chce się stać osoba pogrążona w żałobie, jest zależność od wszystkiego, nawet małych rzeczy. Jeśli w przeszłości konsekwentnie ich kochałeś, nie będzie miał wątpliwości, że ci na nim zależy i że jesteś przy nim. Ale niektórzy ludzie wolą sobie pomóc, samodzielnie przetwarzać, odizolować się przez chwilę. W takiej sytuacji najbardziej kochającą rzeczą, jaką możesz zrobić, to pozwolić im.